Kilala

   

   Dama niya, ang sarap ng haplos ng hangin habang nakikinig ng musikang nagagawa ng mga daliring pumipindot sa isang luma pero makabuluhang intrumento.

   Di mawari ni Robert na pagkatapos ng lahat ng nangyari sa buhay niya, mauuwi lang siyang magisa sa isang kwartong nakikisama sa lungkot niya.

   Dumaan ang mga panahon ng sarap, dumaan ang mga panahon ng hirap, ngunit sa bandang huli, tila ba'y hinarap nya lang ang lahat ng nagiisa at walang kasama.

   Dapat ba na mas nagtalaga siya ng kanyang mga kasama, o kahit man lamang ng isang matalik na kaibigan? O sadyang palamuti lamang sa buhay nya ang mga ito.

   Dumaan ang libo libong tao sa buhay niya pero ni isa, wala man lamang tumuring sa kanya bilang isang perlas na dapat pangalagaan, itago, at ingatan.

   Dapat ba na di siya nakisama sa lahat ng tao sa paligid niya at kumupkop na lang ng isang tao na papahalagahan siya. Na kahit di pagsisinta basta isang samahang di mauuwi sa wala.

   Dala ng kanyang pighati na sa kanyang pagiisa, ay wala pala talaga siya naging kaibigan, kundi mga kakilala at nakasama lamang.

galing dito ang larawan

YAMANG!

Ang pera nauubos pero ang yabang hindi.

Naniniwala ako sa katagang iyan, dahil alam ko naman na di ako mayaman, pero pagdating sa yabang tiyak ko lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na pag tama ako at may pruweba ako, tama ako. Minsan sablay lang kasi mas tama sila kaya lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na kahit anong gawin ko, basta sumablay ako mali ako. Normal naman yun sa lahat ng tao. Pero minsan lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na mananatili akong palpak sa paningin nila. At kahit anong patunay na nahigitan ko na ang lahat ng mga dapat kong higitan ano man gawin ko ay kapalpakan. At pag may oras na kumontra ako, lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na kahit nagkakamali ang mga nauna sa akin. At kahit anong pilit nila dati walang kumokontra. Ako pag kumontra ako magagalit sila kasi nga lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na madalas nakakalimutan ko ang rumespeto pero di naman nawawala yun kaya nandun pa rin naman ang respeto ko gusto ko lang rin ng respeto sa ginagawa ko pero di pwede dahil lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako na tatanda rin ako kagaya nila pero dumaan rin sila sa kalagayan ko. Sana alam rin nila kung paano rin ang naramdaman nila noon dahil iniintindi ko rin naman ang kalagayan nila ngayon. Pero hindi  pwede yun dahil lumalabas mayabang ako.

Naniniwala ako mayabang ako at yun ang totoo.  Pero isipin nyo rin kung ano nga ba ang  pinagyayabang ko. Dahil kahit anong gawin ko lumalabas mayabang ako.

galing dito ang larawan.